GARİP GEZGİN

 

Kalabalığı severim ama,

Gürültüden hoşlanmam.

Dur, bekle, düşün gürültü yapıyor,

Ne yaparsın.

Bazılarında ufak bir başağrısı yapar.

 

Bol elbiseyi severim,

Bende özgürlük hissi yaratıyor,

Ama temizlemesi pahalı oluyor,

Ne yaparsın.

 

Güneş sanki bana bin fersah uzakta!.

Ay sanki bir kulaç yakın,

Maksat sitem değil, işin doğrusu.

 

Bebek iken bile olduğum yerde duramamışım,

Elden ele gezdirmişler beni.

Yoksa ağlarmışım!...

Ne yaparsın.

 

Çalışmaktan çok hoşlandım.

Çokta iş aradım.

Lakin iş teklifleri hep uzaktan,

İş tarifleri hep uzağa,

Düşmüşüm adeta, amansız tuzağa.

 

Adım işaret benim, yüzüm simge,

Ayrılmak ilkem benim, sükundan özge.

Ayrılmak kovulmaktan ince ise,

Benim aklım başımda inceden ince...

 

Zeka tek silahım, akıl belam.

Yetim bir yavru kuşum,

Cebimdeki param yol param,

Bana müsaade gayri, gidiyorum vesselam....

 

Nisan 94

Geri Dön