KADIN VE ÇİÇEK

 

Bir gül aklımı aldı başımdan,

Günümü karanfil gösterdi.

Bir lale hatılattı varoluşun anlamını.

Yol kenarında bir gelincik gördüm,

Dağ yüzünde bir zambak.

Zirvede yalnız bir kardelene rastladım.

Bir düşten uyandım.

Geri döndüm şehire...

Gözlerim bildik leylağı aradı.

Duydum ki kar bile yağmıyormuş bahçelere.

Bitmez bir yazmış.

Çiçekler mutsuzmuş.

Kadınlar mutsuzmuş.

Biz çiçeği unutmuş.

 

Baharı unutmuşlar.

Çiçekler açacağı zamanı unutmamış.

Ama insanlar baharı unutmuş.

Yaz gelsin demişler,

Ve yaz gelmiş,hep yaz...

 

Diz boyu kar unutulmuş.

Diz boyu kış terki diyar eylemiş.

Başka yerlere gitmiş,

Başka yerlerin mevsimi olmuş.

Çiçekler başka yerlerin çiçeği.

Tanrı çiçeği bahara vermemiş miydi?..

Kadını sevgiye.

 

İnsanlar sevmeyi unutmuş be dostum,

Bir gönüle girmeyi kadın,

Bir kadını sarmayı kavalye.

Çiçekleri matematiksel sevgiler üretmiş.

Sevginin matematiğini bulmuş alimler.

Çiçeği unutmuşlar...

Hesapsız sevmeyi bir çiçeği.

Ayrılmayı hesapsız ve kucaklamayı.

İnsanlar uzun yaşar olmuşlar.

Beş günü kurtarayım derken,

Üç günü unutmuşlar........

 

Aralık 1998

Geri Dön